WELKOM



op het weblog van de onderzoeksgroep Scenografie van het Lectoraat Theatrale Maakprocessen.

Alweer geruime tijd huisvest de faculteit theater de BA-opleiding Theatre Design, een discipline die oorspronkelijk ontstaan is vanuit de bemoeienis van architecten en beeldend kunstenaars met de visuele aspecten van het theater.
Binnen de onderzoeksgroep Scenografie van het Lectoraat wordt onderzoek gedaan naar de invloed van het werken op en vanuit locaties op theatrale maakprocessen en op de ontwikkeling van de dramaturgie van het beeld.
In 2006 zijn een aantal onderzoeksactiviteiten gestart gericht op het volgen, documenteren, beschrijven en analyseren van maakprocessen binnen het domein van beeldend locatietheater.

Hoofd van de onderzoeksgroep is Henny Dörr, die zich laat bij staan door een kenniskring bestaand uit: Trudi Maan, Marcel Alberts, Marcel Dolman, Liesbeth Groot Nibbelink, Thijs Hazeleger, Willemien Bronkhorst en Anne Karin ten Bosch.

Eigenaar van dit weblog

Mijn foto
Hoofddocent en onderzoeker aan de HKU, Faculteit Theater, Hoofd Opleiding Theatervormgeving aldaar.

zondag 15 maart 2009

Boekpresentatie: Gevonden Plekken Bewegend Publiek: 
Street Arts Warner & Consorten 1996-2007

7 februari 2008 In de Balie sprak ik de volgende woorden:

Ik begin met een citaat:
... geen spelers die iedereen kent, geen select publiek, geen warme zaal, geen zachte stoel, geen aangrijpende verhalen, ..., geen drama, geen historisch repertoire, ..., geen nagespeelde spontaniteit, ..., geen tekst, ... geen vierde muur, ..., geen technische snufjes, geen onbetaalbare producties, geen glimmende materialen.

zo wordt onder meer het werk van warner en consorten gekarakteriseerd in het nieuwe boekje Gevonden Plekken Bewegend Publiek: 
Street Arts Warner & Consorten 1996-2007 dat vandaag wordt gepresenteerd.
vreemd, niet, om iets dat bestaat zo consequent te omschrijven vanuit wat het allemaal niet is.
hoe zichzelf definieren.
wordt de groep steevast door de subsidiegever gelocaliseerd als locatietheater, warner zelf heeft daar een andere gedachte over.
het vorige boek theater in de openbare ruimte wilde de plek beschrijven die warner en co inneemt in het veld van de niet in de schouwburg spelende theatergroepen.
vanuit een duidelijke relatie met ruimte en publiek worden daarin een aantal technieken benoemd die duiden op een onmiddelijk en irrationeel communiceren met publiek via actie en beeld.
meer nog dan de architectonische ruimte is het aspect van de openbaarheid belangrijk.
het maken van bijzondere situaties met mensen op straat.
met dat accent kijkt Gevonden Plekken Bewegend Publiek naar warner en co.
de mensen op straat vormen een publiek dat nog niet bestaat dat niemand kent en dat geen stem heeft.
warner en co nodigt dat publiek uit mee op reis te gaan naar de verbeelding.
als dat geen community art is.
warner en co. werkt met zintuigen materiaal licht klank aarde
werkt interdisciplinair met beeldend kunstenaars, muzikanten, theatermakers.
werkt.
stelt het werkproces centraal.
werkt met en vanuit.



ik vind het hier niet de plaats om uitvoerig en quasi intellectueel het werk van warner en co. te beschrijven en te duiden.
ik citeer liever nogmaals het nieuwe boek:
Geen trend, geen mode, geen avondje uit, geen status, geen pretentie, geen politiek commentaar, .. geen morele vraagstukken, ... , geen vaste omstandigheden, ..., geen weten wat er gaat gebeuren, ..., geen dogma’s, geen schaamte, geen grenzen.

en dit dadaistisch aandoend pleidooi voor absolute artistieke vrijheid
zou ik graag nog in de volgende context willen plaatsen:

Marianne van Kerkhoven, vlaams dramaturge, beschrijft in haar boek VAN HET KIJKEN EN VAN HET SCHRIJVEN, het dilemma van de hedendaagse theatermaker, afgezet tegen die van de jaren 80, alsvolgt. “De huidige generatie moet aantreden in een gemeenschap zonder maatschappelijk project: consumptie kan moeilijk een inspirerend ideaal genoemd worden. Sinds enkele jaren al wordt er gesproken over het vinden van een nieuw engagement in de kunst, over het opnieuw doen trillen van het membraan dat wereld en theater van elkaar scheidt.... Er wacht de theatermaker veel werk: enerzijds om de door hem in de voorbije decennia verworven autonomie van zijn kunst te vrijwaren en anderzijds om aan te tonen dat hij geen onverschillige is, .... Het vinden van een koppeling tussen een gevrijwaarde artistieke autonomie en een geëngageerde maatschappelijke functie lijkt mij een van die zeer moeilijke taken waarvoor het theater zich vandaag gesteld ziet” (p 146/147), aldus marianne van kerkhoven.

ik haal dit aan omdat ik als coordinator binnen een kunstakademie, ik leidt een opleiding voor theatervormgevers, veel te vaak geconfronteerd wordt met de vraag naar legitimering vanuit het perspectief van het funcionalistisch denken, met andere woorden, kunst en al helemaal het opleiden van kunstenaars moet worden gelegitimeerd vanuit de in de actualiteit heersende thema’s, zoals nu het cultureel ondernemerschap, de technologie en de globalisering, diversiteit, sociale en culturele nuttigheid. het marktgerichte denken vormt de oplossing voor alle morele vraagstukken, verleent status en pretentie aan de kunst, begrenst en sluit schaamteloosheid uit. bovendien wordt het opgelegd als sjabloon of zelfs dogma (een opvatting is voorschrift geworden). hoe kunnen we in dat spanningsveld tussen politiek en kunst nog onze eigenzinnigheid bewaren, waar kun je nog een plek vinden die niet is besmet met sociale conformeringsdruk, met andere woorden waar zijn nog VRIJPLAATSEN te vinden.
Elk probleem, of elke creatie, vraagt om een zeer specifieke, geïndividualiseerde benadering, zegt Marianne van Kerkhoven ook.

Met Warners eigenzinnige specifieke benadering maakt hij van warner en co zo’n VrijPlaats. Dat dat geenszins tot onverschillige, ondoordachte of anarchistische kunst leidt, en dat wereld en theater niet gescheiden zijn, zal een ieder die het werk van warner en co. kent weten. En zich herinneren bij het doornemen van het boek met foto’s en teksten en de dvd compilatie van werk van de afgelopen 11 jaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten